Biljartballeke

Trappelend van ongeduld, handen aan m’n voeten.
Roetsj, daar gaat ie dan.
Op m’n billen naar beneden.
De engste glijvlucht ooit.

Plof. Twee warme handen vangen me op.
Van schrik laat ik alles gaan.
Waar ben ik nou terecht gekomen?
Verbaasd kijk ik om me heen.

‘Ja meisje, ik snap best dat je bang was.
Spannende geboorte zo’n stuitbevalling.
Het is dat je het vierde kind bent.
Anders hadden we naar het ziekenhuis gemoeten.’

Even later lig ik in de armen van m’n moeder.
In haar ogen blijdschap en opluchting. En nog veel meer.
‘Net een biljartballeke,’ roept m’n vader opgetogen.
‘Ze heeft een perfect rond bolletje.’

Al snel maakt de euforie plaats voor verwachtingen.
Ik ben gekomen om iets goed te maken. Het zonnetje in huis.
Iedereen hangt boven m’n hoofd. Als een wolk voor de stralen.
Ouders, zus, broer en een verloren kind.

Wat is mijn plek?

• •